افراد مبتلا به طیف اتیسم سطح ۱ که اتیسم خفیف هم نامیده میشود، مهارتهای ارتباطی قابل توجه و تعاملات زیادی با دیگران دارند. این کودکان میتوانند گفتگو داشته باشند اما در باقی ماندن و ادامه دادن شوخیها و یا استعارهها دچار مشکلاتی میشوند. در این سطح از طیف اتیسم، کودکان توانایی دوست یابی دارند و میتوانند دوستهایی برای خود داشته باشند. افراد این سطح نیاز به حمایت دارند.
دورنما و راهکارهای درمانی
افراد مبتلا به طیف اتیسم سطح ۱ اغلب در کیفیت بالایی از زندگی و دریافت پشتیبانی کم باقی میمانند. این حمایتها معمولا به صورت رفتار درمانی و بازی درمانی صورت میگیرد که هردوی این رویکردها میتوانند به پیشرفت فرد در مهارتهای ارتباطی و اجتماعی کمک کنند. این کودکان اغلب در تحصیل مشکلی نداشته و به راحتی میتوانند مدارج تحصیلی را طی کنند اما از نظر رفتاری دارای مشکلاتی میباشند که از این جهت نیازمند مشاوره و پشتیبانی هستند.
اختلال طیف اتیسم سطح ۲
DSM-5 اظهار میدارد که افراد مبتلا به این طیف اتیسم _که اتیسم متوسط نیز نامیده میشود_ نیازمند پشتیبانی قابل توجهی میباشند. این سطح شامل فقدان شدید مهارتهای کلامی و غیرکلامی بوده که تقریبا در تمامی امور روزمره تاثیرگذار است و روند زندگی را برای مبتلایان دشوار میسازد.
دورنما و راهکارهای درمانی
افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم سطح ۲ نیاز به حمایتهای بیشتری دارند و حتی با وجود دریافت پشتیبانی نیز در سازگاری با تغییرات، مشکلات فراوان دارند. یکی از بهترین گزینههای درمانی برای افراد این طیف اتیسم، روش یکپارچگی حسی میباشد که به آنها کمک میکند که چگونه با ورودیهای حسی رو به رو شوند. کاردرمانی در این سطح بسیار سودمند است تا برای انجام کارهای روزمره آمادهتر شوند. گفتاردرمانی نیز به کودکان برای برقراری ارتباط بهتر کمک میکند.موسیقی درمانی و بازی درمانی نیز میتوانند به عملکرد کودکان این طیف اتیسم کمک کنند.
اختلال طیف اتیسم سطح ۳
شدیدترین سطح اختلال طیف اتیسم است و به همین خاطر، طیف اتیسم شدید نیز نامیده میشود. افراد مبتلا به این سطح از طیف اتیسم، نیازمند پشتیبانی اساسی و فراوان در تمام امور روزمره زندگی خود میباشند.
در این افراد علاوه بر عدم وجود مهارتهای ارتباطی، رفتارهای تکراری و محدود نیز دیده میشود.