اختلال اوتیسم یا درخودماندگی از بیماری های رشدی عصبی می باشد. این بیماری معمولا در اوایل دوره کودکی (قبل از ۳ سالگی) بروز می کند. علائم و شدت این بیماری در افراد مختلف، متفاوت است. اما مهم ترین علامت آن نقص در تعاملات اجتماعی است. معمولا والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می شوند که نوزاد آنها تماس چشمی برقرار نمیکند یا واکنشی به آنها نشان نمیدهد. اوتیسم در پسران۳ تا ۴ برابر بیش از دختران دیده می شود.
تشخیص اوتیسم
مواردی که توسط متخصصین برای تشخیص اوتیسم در کودک شما بررسی می شود شامل:
- تعاملات و ارتباطات اجتماعی: مشکل در برقراری تماس چشمی، بیان واضح احساسات خود، درک احساسات دیگران و همدلی
- ارتباطات کلامی و غیرکلامی: کودک ممکن است هرگز صحبت نکند یا تاخیر گفتاری داشته باشد و یا اغلب یک جمله خاص را دائماً تکرار کند. او همچنین در لبخند زدن به خانواده و مراقبین نیز مشکل دارد.
- علایق محدود و تکراری: کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا به بخشی از یک اسباب بازی علاقه نشان می دهند نه به کل آن. مثلا توجه دائمی به چرخ های ماشین اسباب بازی و نه کشیدن آن روی زمین.
علل بیماری اوتیسم در کودکان
اوتیسم معمولا در خانواده هایی با سایقه اوتیسم دیده می شود، بنابراین متخصصان معتقدند که احتمالاً اختلالی ارثی است. آن ها تلاش میکنند دقیقاً مشخص کنند که کدام ژن ممکن است مسئول انتقال اوتیسم به خانوادهها باش ولی تا کنون یک ژن خاص و مستقل شناسایی نشده است. دیگر مطالعات به دنبال پی بردن به این پرسش هستند که آیا اوتیسم میتواند به دلیل سایر مشکلات پزشکی یا عوامل محیطی اطراف کودک باشد.
ارتباط واکسن و اوتیسم کودکان
برخی از ادعاهای دروغین والدین را درباره ارتباط میان اوتیسم و تزریق واکسن نگران کرده است اما مطالعات هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم پیدا نکردهاند. اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمام واکسنهای تجویزی دوران کودکی را دریافت میکند.
امکان پیشگیری از بیماری اوتیسم وجود دارد؟
اگر چه نمی توان از داشتن کودک مبتلا به اوتیسم با خبر شد یا با قطعیت از آن جلوگیری کرد اما با ایجاد برخی تغییرات در سبک و کیفیت زندگی می توان تا حدی خطر بروز آن را کاهش داد:
- معاینه منظم قبل و حین بارداری
- خوردن غذاهای مناسب و ورزش
- مراقبت های پیش از بارداری مناسب
- سن مناسب بارداری
- استفاده نکردن از داروها بدون مشورت با پزشک
- درمان بیماری های موجود قبل از اقدام به بارداری